موسیو موسیمانه نشان داده که می تواند استقلال را احیا کند.
مرتضی رضایی؛ روزی که به استقلال آمد، کمتر کسی تصور داشت بتواند کشتی به گل نشسته استقلال را نجات دهد. مردی از شاخ آفریقا و نخستین سرمربی آفریقایی فوتبال ایران. سرزمینی که بیشترین صادراتش به فوتبال ایران تنها در حوزه بازیکن بوده. اما وقتی استقلال با نکونام به بن بست رسید و گزینه های اروپایی و آمریکای جنوبی قید آمدن به ایران را زدند، مربیان استقلال چاره ای به جز متوسل شدن به پیتسو موسیمانه نداشتند. مردی که سابقه ای بیش و کم در آسیا داشت و در ابتدا حضورش با انتقادات فراوانی همراه شد. او در بچگی عاشق بازیکنی به نام جینگل پریرا در تیم کایزری چیف بوده و پیش اطرافیان دائما از او تعریف می‌کرده. در حدی که به خود موسیمانه جینگل می‌گفتند اما «جینگل» آفریقا در ایران خیلی زود به زمین سفت خورد. باخت تلخ و نومیدکننده برابر خیبر بدون برد در لیگ برتر و پس از آن برابر الهلال در لیگ نخبگان به موسیو ثابت کرد که راه سختی دارد. او اما ناامید نبود و اعتقاد داشت که با استفاده از تعطیلات کوتاه مدت فیفادی تیمش را به یک نقطه امیدوارکننده می رساند. وی در تعطیلات فیفا دی آذرماه تیمش را به اردویی نسبتا بلندمدت در امارات برد تا در این مدت بازیکنان با یک برنامه ریزی فشرده آماده حضور در مسابقات کرده و تفکرات تاکتیکی و تکنیکی خود را به شاگردانش دیکته کند.